Anja haar ervaring als gastouder

Onze eerste uitwisselingsstudent
Het avontuur begon in 2018, ik zag een oproepje op Facebook staan van een uitwisselingsorganisatie, met de vraag of je gastgezin wilde worden van een buitenlandse student. Ik dacht, laat ik me eens verdiepen in dit hele gebeuren, voordat ik het introduceer aan het gezin. Bij het openen van de site zag ik al meteen dat er veel studenten waren, overal vandaan. Leuk dacht ik, maar wat vinden de anderen ervan? Misschien leuk, of saai? Alles draaide in mijn hoofd rond. Tijdens het eten vroeg ik aan mijn kinderen en man wat ze ervan vonden of hoe zij erin zouden staan, als wij een buitenlandse student in huis zouden nemen. Nou dat antwoord was vrij simpel en heel kort… ‘JA!’ werd er volmondig gezegd (eigenlijk geroepen). Maar omdat wij helemaal niet wisten of het iets voor ons zou zijn, hadden we besloten om te starten met een student die drie maanden zou blijven.

De keus was snel gemaakt. Perrine werd het, een student uit Wallonië, België. Alleen liep het even anders dan wij dachten. Toen de keus gemaakt werd, bleek zij al bij een ander gastgezin geplaatst te zijn. Ik vertelde de organisatie dat als het niet door mocht gaan, zij bij ons geplaatst mocht worden.
Toen kwam het verlossende woord… Perrine kwam toch naar ons! Drie mooie maanden volgden. Ze had een goede klik met onze kids, want dat is ook heel belangrijk. Wij hebben onze kinderen altijd laten mee kiezen.

De volgende student bleef wat langer
Na dit avontuur van drie maanden, dachten wij, ‘oké dit vinden we leuk, laten we nu gaan voor iemand die zes maanden blijft’, en dat werd Sam uit Amerika. Hij kwam in augustus 2019. In die periode kwam ook Sol Maria uit Ecuador twee weken bij ons vanwege een vakantie van haar gastouder. We hadden een goede klik met Sam en die zes maanden vlogen zo voorbij. Daarna kwam student nummer drie, Valentina uit Italië bij ons.

Maar toen kwam corona…
Zij kwam in januari 2020 naar ons. Het was wel even een uitdaging om in die periode een school te vinden. Halverwege het schooljaar was nu net niet wat de scholen handig vonden. Helaas werd deze uitwisseling na drie maanden afgebroken, tja corona kwam om de hoek kijken… Al deze studenten kwamen van een uitwisselingsorganisatie in Nederland, maar deze organisatie bestaat ondertussen niet meer.
Om nu niet meteen te stoppen met het in huis nemen van uitwisselingsstudenten, ging ik op zoek naar een andere organisatie. Die was er gelukkig en toen namen we Célestin uit Brussel in huis. Hij kwam in augustus 2020 voor zes maanden bij ons wonen.

De laatste student voor nu, of toch niet?
Weer een leuke tijd! In december ging hij naar huis en ik had gezegd, dat dit voorlopig even de laatste student zou zijn, vooral omdat corona nog heel erg op de voorgrond lag. Tot dat ik een belletje kreeg van een contactpersoon van de vorige organisatie met de vraag of wij een student konden overnemen vanuit weer een andere organisatie. Bij het gastgezin liep het niet lekker en omdat onze student toch naar huis ging hoopte ze dat wij misschien nog een plekje over hadden…

Jullie begrijpen het al, dan kun je geen nee zeggen. Op zondag ging Célestin naar huis en op maandag kwam Ariana uit Argentinië bij ons binnen. Het was een vlotte meid van 16 jaar. Mijn eigen dochter was ook 16 jaar en zij klikten samen erg goed. Het was net alsof ik een tweeling in huis had. Ook deze uitwisseling liep ten einde, juli 2021 voor de laatste keer op Schiphol, voor de laatste keer een traan van afscheid, voor de laatste keer een huis vol gelach, geklier, gehuil, knuffels, spelletjes doen, noem maar op.

Totdat ik in de supermarkt liep en ik in mijn mail keek, een bericht van into Study Exchanges… Heel nieuwsgierig was ik geworden! Maar ja, ik had gezegd dat we voorlopig even geen student meer namen. Plus mijn dochter Élodie was erbij toen ik de mail ontving. Heel geheimzinnig las ik de mail, waarin stond of wij plaats hadden om een jongen uit Italië in huis te nemen. De keus was uit twee jongens. Élodie kon mijn gezicht zo goed aflezen, toen ik belde met Bente en aangaf dat wij een stop inlaste, maar dat verliep anders. Door Élodie (onze dochter), Lennert (onze zoon) en Inca (een andere gastmoeder) hadden ze mij zo overgehaald. En zo kwam Iacopo uit Italië voor tien maanden naar ons.

Een fantastische tijd door weloverwogen keuzes
Met alle studenten hebben we een goede klik gehad. Ik denk omdat onze kinderen mochten mee kiezen, want zij zijn ook een belangrijk onderdeel in deze uitwisseling. Het is niet zo van ‘ooh die gaan we nemen, want die heeft een leuke lach of die heeft van die pretoogjes’, nee wij keken serieus naar wat het profiel te vertellen had. We keken naar wat ze vertelden over zichzelf en waar lag hun interesse. Hielden ze van dieren, wat was hun drive achter de uitwisseling? Wij bekeken de profielen altijd heel goed en maakten een weloverwogen keuze. Al onze studenten zijn twee weken eerder gekomen, als dit uitkwam, gewoon om ze rustig te laten wennen, voordat de school start. Maar ook voor ons wennen aan een 5^de gezinslid in ons midden.

De leuke dingen aan gastgezin zijn
Wat wij zo leuk vonden aan gastgezin zijn, is het verschil in culturen, verschil in studenten, verschil in hoe zij en wij functioneren in een gezin van vijf. De liefde, aandacht die je krijgt, maar tevens ook geeft. Het ‘ongemakkelijke’ Engels spreken in het begin van de eerste uitwisseling. Gelukkig hadden we twee studenten die ook Nederlands spraken, daar was alleen de zinsopbouw aan verandering toe. Maar bovenal de ouders van de studenten ontmoeten aan het eind van de uitwisseling, want ja je wilt toch graag laten zien waar hun zoon/dochter al die maanden heeft gewoond. Ook dat contact was heel fijn en voelde goed.

Nog steeds hebben we contact
Wij hebben onze eerste student Perrine destijds naar huis gebracht. Nog steeds hebben we contact en gaan we bij elkaar op viste als het uitkomt of als we in de buurt zijn. We zijn een week op vakantie geweest naar Italië, op de boerderij van Valentina haar ouders. Volgend jaar gaan we twee weken naar Amerika om Sam te bezoeken. Argentinië staat ook op de planning, wanneer dat weten we nog niet, maar ooit zal deze droom ook uitkomen.

Wat wij gaan missen, is de gezelligheid van een huis vol, het gelach om verkeerde uitspraken, de uitstapjes die we zo af en toe deden. Maar ook het geklier tussen de kinderen, samen spelletjes doen, samen koken, samen… Alles.

Want uiteindelijk kan ik zeggen ik ben een moeder van negen kinderen, waarvan twee van mijzelf en misschien loopt het aantal nog verder op, maar voor nu even een verdiende pauze.

Perrine, Sam, Valentina, Célestin, Sol, Ariana en Iacopo, wij zijn gezegend met een lief stel als jullie studenten. We love you all and hope to see you soon.

With love from us,

Marc, Anja, Élodie en Lennert