Gastouder Ghislaine: 'We hebben er een tweede dochter bij!'

Ruim een jaar geleden kregen wij van Into een vijftal profielen van Italiaanse studenten, die een jaar in Nederland wilden verblijven. Onze dochter, Floor, zat op dat moment in de Verenigde Staten voor een uitwisselingsjaar via Into. Het feit dat een voor ons onbekend gezin aan de andere kant van de wereld zijn deuren had geopend voor onze dochter vond ik zo bijzonder, dat we iets terug wilden doen. Om die reden hadden wij ons aangemeld als gastgezin; en nu namen we de korte profielen – enkele kenmerkende eigenschappen en een paar foto’s – van deze vijf studenten door. Onafhankelijk van elkaar viel ons oog meteen op Ludovica; ook Floor had het profiel van Ludovica op de Instagram-account van Into gezien en was nieuwsgierig naar haar zonder dat wij Floor over onze voorkeur hadden verteld. Het uitgebreide profiel en de video die we daarna kregen, sprak ons evenzeer aan. En zo ontmoetten wij Ludovica, of Ludje (zeg: Loetje), zoals we haar vrij snel hebben omgedoopt, eind augustus in een regenachtig Utrecht – welkom in Nederland!

De eerste weken was de voortaal voornamelijk Engels; voor ons een ‘probleem’ dat wij, met onze vele buitenlandervaringen, té gemakkelijk overstappen in het Engels, en dus vergaten om Nederlands te spreken. Maar na een paar weken hadden wij de smaak te pakken en spraken we zelf vrijwel uitsluitend Nederlands, met af en toe een Engels woord in onze zinnen. Ludje sprak dan voornamelijk Engels, met af en toe een Nederlands woord in haar zinnen. En zo breidden we dat steeds verder uit: eerst alleen tijdens het avondeten volledig Nederlands, daarna ook de andere maaltijden in het Nederlands. Tegen kerst, hadden we afgesproken, zou ze de hele dag alleen nog maar Nederlands spreken. Dat ging wonderwel goed.

Wat ik, als taalkundige, erg leuk vind, is de gesprekken die we, vanaf het begin al, regelmatig hebben over de regels en de grammatica in de Nederlandse taal. Steeds vaker kom ik erachter dat het Nederlands helemaal niet zo logisch is als ik dacht. Meervoudsvormen die soms eindigen op -en, soms op -s; maar wanneer de ene uitgang en wanneer de andere? Ik kan het niet uitleggen. Het is leuk om je eigen taal zo vanuit een andere invalshoek te leren kennen. En ik ben aangenaam verrast door de detailvragen die Ludje stelt om echt het hart van de taal te leren begrijpen.

Waar we ook veel plezier aan beleven, is ons eigen land beter leren kennen; zo hebben we Slot Loevestein en Madurodam weer eens bezocht, zijn we naar de Zaanse Schans en de hunebedden in Drenthe geweest, hebben we de tulpenvelden in Noord-Holland bekeken, en hebben we Koningsdag samen gevierd. En natuurlijk heeft Ludje kennis gemaakt met iedere dag fietsen naar school over de dijk en met heel veel wind en regen, iets wat vooral tijdens de voetbaltrainingen leek voor te komen.

Intussen leren wij ook wat meer van Italiaanse gebruiken, zoals eetgewoonten, typische lokale gerechten (pizza en pasta daargelaten), hoe je je weekend en vakantie doorbrengt etc. Maar het leukste vind ik eigenlijk de dagelijkse gesprekjes die we hebben als we boodschappen gaan doen. Het is sowieso al een unicum dat een 17-jarige het leuk vindt om mee te gaan met boodschappen doen. Dat wil zeggen, Floor hebben we nooit zover gekregen om mee te gaan naar de Landwinkel en de (super)markt. Ludje daarentegen doet graag mee boodschappen, dat vindt ze leuk. Zo hebben we haar al vrij snel de boodschappenlijst gegeven, zodat ze Nederlandse producten leerde kennen. Daarbij hebben we er een sport van gemaakt om bij het wegen van de groenten eerst zelf in de hand te ‘wegen’ om zo dicht mogelijk bij het juiste gewicht te komen. Daarna gaan we pas naar de weegschaal om te zien hoever we ernaast zitten. Ludje raadt vaker het juiste gewicht dan ik. De gesprekjes onderweg variëren van het delen van haar ervaringen op school, tot het samen luisteren naar (Nederlandse) muziek, tot de uitleg van een Nederlandse uitdrukking.

Wat we het meeste gaan missen als Ludje deze zomer weer terug naar huis gaat, is haar behulpzaamheid in alles; ze helpt mee schoonmaken in huis, wil graag (helpen) koken en verwent ons regelmatig met lekkere (Italiaanse) lekkernijen. Dit laatste doet ze meestal samen met Floor: van toetjes maken tot koekjes bakken. Daarnaast vindt ze het ook leuk om mee te doen in de tuin: houtblokken stapelen, frambozen plukken, walnoten rapen etc.

Al met al een verrijking voor ons als gezin om een jaar een tweede dochter in huis te hebben, en ze is een leuk en gezellig zusje en bakmaatje voor onze dochter. Een aanrader voor wie een buitenlands avontuur in eigen huis wil ervaren!

Ghislaine, Bart en Floor