Lucy in Italië: verrukkelijk eten, Italiaanse taal en een nieuwe (extra) familie

Mijn gastgezin woont in Castel Maggiore, een dorp dat ongeveer 20 minuten van de grote stad Bologna vandaan ligt. Bologna staat onder andere bekend om de pasta, pasta raggù (of zoals andere het kennen: pasta Bolognese…) maar ook om de mortadella, lasagna en tortellini. Bologna, Italië, de Italianen hebben voor mij een nieuwe wereld van eten geopend. Eten is een belangrijk onderdeel uit de Italiaanse cultuur. Zo aten we met Pasen colomba, een paascake in de vorm van een duif. Eén van bekende Italiaanse ‘feest’ cakes, om nog niet gesproken te hebben over de cakes; panetone en pandoro, die met kerst gegeten wordt.

High School Italië? Meer info over een tussenjaar in Italië?

Daarnaast heeft Bologna een historisch centrum, dat naar mijn mening prachtig is. Wat je overigens veel in Italië tegenkomt, de gebouwen, pleinen en straten uit zowel de Romeinse tijd als de middeleeuwen zijn over het algemeen goed behouden gebleven. Het maakt eigenlijk weinig uit naar welke Italiaans stad je gaat. Vrijwel iedere stad heeft een natuurlijke schoonheid.

Tijdens deze paasvakantie heb ik veel verschillende steden in Toscane mogen bewonderen en zoals elke andere toerist de bekende foto’s gemaakt met de toren van Pisa.

Ik heb veel mogen leren over Italië, hun cultuur en geschiedenis en zowel de taal. Italiaans is wel wat anders dan Engels of Nederlands. In het begin had ik een beetje moeite met de taal. Samen met mijn gastgezin heb ik briefjes gemaakt van elk voorwerp en meubelstuk in huis en deze daar opgeplakt. De briefjes waren over het gehele appartement te vinden. Zo merkte ik na 3 maanden dat het al makkelijker begon te worden. Ik kon al aardig veel begrijpen en verstaan.

Deze eerste 3 maanden ging ik naar een taalschool, de meeste mensen konden aardig Engels maar dat hielp mij niet bij het leren van Italiaans. Doordat ik uiteindelijk van school ben veranderd ging ik erg vooruit. Op de nieuwe school kreeg ik begeleiding en lessen Italiaans. Deze school was agrarisch en het level Engels van de studenten was daar minder hoog, waardoor ik wel verplicht Italiaans moest praten.

Het is normaal om fouten te maken en mensen kunnen er ook wel om lachen. Ik stelde vooral veel vragen, en vroeg vaak of het goed was wat ik zei. Na ongeveer 5 maanden kon ik zo goed als vloeiend Italiaans.

Ik zat van ’s ochtends 8 uur tot 1 of 2 uur ’s middags op school, van maandag tot en met zaterdag. Thuis aangekomen at ik dan vaak samen lunch met een van of beide zussen. En dat was natuurlijk (bijna) altijd heerlijke pasta. Doordat school zo vroeg in de middag eindigde, de lunch laat was en het avond eten ook leken de dagen veel langer, heerlijk vond ik dat.

Op school wisselen de leerkrachten van lokaal in plaats van de studenten. Klassen hebben dus ieder hun eigen lokaal. Die zesde dag school op zaterdag vond ik lastig om aan te wennen. Ik zat in de derde klas van het voortgezet onderwijs. Ik volgende niet alle lessen omdat dat dat, vooral in het begin lastig was. Ik had mijn eigen lessen Italiaans buiten het klaslokaal en deed gedurende de vakken die ik echt niet kon mijn eigen werk. Bij wiskunde bijvoorbeeld, het level wiskunde waarop mijn klas zat was ver boven mijn kennis. Italianen worden veel getoetst en moeten veel weten en leren voor school. Na school waren mijn vrienden dan ook vaak aan het studeren, het was daarom soms lastig om af te spreken na
schooltijd. Maar daar viel mee te werken door samen te gaan studeren of uit te gaan op
zaterdag.

Aan het eind van het jaar zijn mijn moeder, broer en een vriendin met de auto naar Italië gekomen om mij op te halen. Ik heb hen mijn leven kunnen laten zien, de stad en mijn familie in Italië. Na 5 dagen met ze allen door gebracht te hebben zijn we terug gekeerd naar Nederland. Niet veel later, vorig jaar zomer kwam mijn gastgezin vakantie vieren, net een paar maanden nadat mijn uitwisseling voorbij was heb ik hen kunnen verwelkomen in Nederland. En in december ben ik naar Duitsland gegaan waar mijn Italiaanse opa en oma wonen om daar samen kerst te vieren.

Eind maart ben ik samen met mijn moeder een weekend in Italië geweest, en heb ik naast mijn familie daar ook weer mijn vrienden kunnen zien. Het verbaasde hun hoe goed mijn Italiaans nog was, maar ik denk niet dat ik het ooit verleer. Mijn gedachten dwalen veel te vaak af naar Italië...

Auteur: Into deelnemer Lucy van Zijtveld