Mauth in Noorwegen: prachtige natuur, nieuwe taal en een lief gastgezin

“Ten eerste was mijn gastgezin een geweldige familie om mijn uitwisselingsjaar mee te doen. Ze (waren) zijn super vriendelijk en hebben me met open armen verwelkomd. Mijn eerste schooldag vond ik heel eng, we hadden meerdere gebouwen waar we heen moesten en ik was blij dat mijn gastmoeder bij het eerste stuk van de dag was. In het begin was het vervelend om niet alles te kunnen begrijpen en alles te moeten vragen, maar ik was er uiteindelijk snel aan gewend en werd ook steeds beter in de taal zelf. 

Mijn leukste herinnering aan school was wanneer ik samen met mijn vriendinnen in het park ging lunchen als het lekker weer was. Dat was vooral in het begin, later werd het te koud. Ik heb niet echt een sport gedaan. Ik heb samen met mijn gastzus theater lessen gehad en ik had uiteindelijk ook een adres waar ik mee hielp met de paarden verzorgen en kon paardrijden.

Het moment dat ik nooit zal vergeten was toen we al een hele tijd in de auto zaten onderweg naar Bergen (wat vanaf mijn woonplaats een 6 uur rit was) en mijn gastmoeder mij een vraag stelde. Ze zei: ‘er du trut?’ Ik wist wat het eerste deel betekende maar schok bij het laatste woord, wat het werd precies uitgesproken als we het in het Nederlands doen. Uiteindelijk vertaalde ze het voor me en bleek ze te vragen of ik moe was. Ik had meteen ook de reden uitgelegd waarom ik zo schrok van haar vraag en we hebben toen daar nog de hele weg om moeten lachen.

Er is niet echt iets wat zo in mijn hoofd schiet over wat het raarst was van mijn uitwisseling. Het enige wat ik apart vond was dat het meer dan normaal was als er een groep herten in je achtertuin stonden of gewoon midden op de straat rondliepen. De eerste keer toen dat gebeurden moest ik van mijn gastmoeder heel rusten buiten op het terras gaan staan buiten en naar beneden kijken. Ik had toen geen idee waarom ik dat moest doen en liep verward naar buiten, maar moest lachen toen ik de herten zag die in de tuin stonden en alle appels van de appelboom opaten.

Mijn eerste indruk van mijn gastland was toch wel hoe mooi het was. Ik kan altijd ver kijken en overal waren bergen te zien. Vanuit mijn kamerraam kon ik kilometers ver kijken en vond ik het altijd fijn om buiten op het terras te zitten om gewoon zo ver te kunnen kijken.”

Auteur: Mauth, oud into deelnemer