In mijn aanloop naar mijn vertrek was al zo veel gebeurd. Moeite met het visum en mijn gastgezin, het zat allemaal niet heel erg mee. Uiteindelijk is alles gelukt en daar wil ik in het bijzonder Into en mijn ouders voor bedanken.
Toen ik uiteindelijk in het vliegtuig zat onderweg naar Amerika, had ik er vooral heel erg veel zin in. Ik kwam aan laat in de avond en mijn gastmoeder haalde me op van het vliegveld. De eerste ontmoeting was prima maar ik was vooral heel overweldigend van alles om mij heen, en daarbij het praten van Engels. Een aantal dagen later had ik mijn eerste schooldag. Ik kreeg een rondleiding door de school en werd naar mijn eerste les gebracht. Ik weet nog dat ik best zenuwachtig was. Ik was (nog) niet heel goed in Engels en ik vond het dus best moeilijk om met mensen te praten. Gelukkig hadden wij advisory op school, 20 minuten vóór de lunch waar je in een lokaal moest zitten en bijvoorbeeld de school announcements werden laten zien. Hier ontmoette ik 3 mensen waar ik uiteindelijk al mijn lunches mee heb gezeten.
Mijn Engels ging uiteindelijk beter en beter en ik begon meer met mensen te praten. Mensen waren ook heel geïnteresseerd in mij en waar ik vandaan kwam. Ik begon meer vrienden te maken en erop uit te gaan. Ondertussen was ik ook van gastgezin gewisseld. Ik kwam echt in het liefste gastgezin wat ik me maar kon bedenken. Het was een gezin die altijd wel wat te doen had, dan gingen we weer bij die mensen eten of dan gingen we weer daar heen. Dit was super leuk natuurlijk, want door hen heb ik ook weer heel veel mensen ontmoet en dingen gedaan. Zo zijn we ook naar heel wat verschillende plekken geweest in Amerika. Onder andere Chicago, dit was echt super leuk!
Ook op school had ik het zo erg naar mijn zin. Op een gegeven moment wist ik meer wat mijn plekje was en voelde ik me meer op mijn gemak. Ik had goede vrienden in de klas die het altijd weer leuk maakten. In de winter heb ik toen indoor soccer gedaan. Ik was dit gaan doen door een vriendin van mij. Dit seizoen was echt super leuk en daardoor ben ik in de lente voetbal voor de high school gaan spelen. Dit was echt de beste keuze van het jaar. Ik heb het zo leuk gehad daar. Ondanks dat we helaas alle wedstrijden hebben verloren, was iedereen altijd zo gezellig en zat de sfeer er altijd goed in. Ik heb opnieuw vrienden voor het leven gemaakt en de ‘echte Amerikaanse sportsfeer’ zelf ervaren.
Een ander hoogtepunt van dit jaar was Prom. Ik was in een leuke groep met vrienden klaar gaan maken en mijn gastouders hadden een heel diner voor ons voorbereid. Prom zelf was ook echt heel erg leuk, echt precies wat ik ervan verwacht had. Iets dat wij in Nederland echt totaal niet kennen. Net zoals de school spirit. Dit was zo leuk om mee te maken. We hadden bijvoorbeeld in september Homecoming Week. De hele week hadden we elke dag een thema waar je verkleed voor kon gaan. We eindigden de week met een optocht door de stad en natuurlijk de Football Game.
De indruk die ik had van Amerika, of althans North Dakota, was dat het heel verschillend is dan Nederland, maar op sommige vlakken toch een soort van hetzelfde. Het is natuurlijk een hele andere wereld waar je instapt, waar je letterlijk aan alles moet wennen en nog van alles moet leren. Mensen hebben bijvoorbeeld andere hobby’s (zoals jagen) en andere gewoontes (zoals bijvoorbeeld alle sporten en dingen die ze kunnen doen op school).
Ik heb hier echt de beste mensen leren kennen, wat het afscheid nemen zo veel moeilijker maakte. Maar ik weet zeker dat ik nog terug ga (of dat ik misschien wel mensen hier in Nederland ga zien).
Ik kan ook nog zo veel meer schrijven over alles wat ik te vertellen heb...
